De relatie tussen arbeidsmigranten en hun registratie in Nederland is opnieuw het middelpunt van discussie, met forse kritiek van gemeentes op het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Het ministerie leek aanvankelijk van plan om uitzendbureaus medeverantwoordelijk te maken voor een correcte registratie van arbeidsmigranten, wat de controle op huisvestingsnormen zou vergemakkelijken. Echter, recentelijk heeft het ministerie dit plan teruggedraaid, tot grote ontevredenheid van gemeentes.
Arbeidsmigranten die naar Nederland komen om legaal te werken, moeten zich laten registreren in het register niet-ingezetenen (RNI) om een burgerservicenummer (BSN) te verkrijgen. Deze registratie vereist echter geen opgave van een verblijfadres in Nederland. Dit betekent dat er grote groepen arbeidsmigranten zijn waarvan de verblijfplaats in Nederland onbekend is. Dit geldt niet alleen voor kortverblijvende migranten, maar ook voor hen die langer dan vier maanden blijven maar zich niet registreren bij de gemeente, om diverse redenen.
Deze situatie maakt arbeidsmigranten kwetsbaar voor pandjesbazen, die hoge huren kunnen vragen zonder vrees voor controle door gemeentelijke instanties. Een beter zicht op de verblijfplaats van arbeidsmigranten wordt daarom als essentieel beschouwd voor het waarborgen van hun rechten en het voorkomen van uitbuiting.
Het Aanjaagteam Bescherming Arbeidsmigranten, onder leiding van Emile Roemer, deed eerder de aanbeveling om uitzendbureaus medeverantwoordelijk te maken voor deze registratie, gezien zij vaak zowel de werk- als verblijfplaats van arbeidsmigranten kennen. Het toekennen van een zorgplicht aan uitzenders zou kunnen leiden tot een beter inzicht in de verblijfsomstandigheden van arbeidsmigranten.
Echter, ondanks deze aanbevelingen, komt de zorgplicht niet terug in de voorgestelde Wet toelating terbeschikkingstelling van arbeidskrachten (WTTA). Het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid achtte het opleggen van een dergelijke verantwoordelijkheid aan uitzendbureaus te belastend en twijfelde aan de effectiviteit ervan.
De reacties vanuit gemeentes, vooral die met aanzienlijke aantallen geregistreerde arbeidsmigranten, variëren van teleurstelling tot bezorgdheid. Het ontbreken van een zorgplicht bemoeilijkt het handhaven van huisvestingsnormen en biedt ruimte aan malafide praktijken.
Ondanks het terugdraaien van dit specifieke plan, laten partijen zoals D66 en ChristenUnie blijken dat ze niet bereid zijn zich hierbij neer te leggen. Ze dringen aan op verdere actie om de registratie van arbeidsmigranten te verbeteren en de zorgplicht alsnog toe te voegen aan het toelatingsstelsel voor uitzendbureaus.
Ook de rol van Lento als platform voor huisvesting van arbeidsmigranten, komt hierbij naar voren als potentiële oplossing. Lento maakt vraag en aanbod van locaties transparant en biedt de mogelijkheid om uitzendkrachten toe te wijzen aan locaties, waarbij het systeem ook woonovereenkomsten genereert die los staan van de arbeidsovereenkomst. Door een dergelijk platform te gebruiken, kunnen zowel uitzendbureaus als gemeenten beter samenwerken om de registratie en huisvesting van arbeidsmigranten te verbeteren en misstanden te voorkomen. Met instemming van de uitzendkracht kan Lento zelfs gemeenten informeren, waardoor zij altijd actuele informatie hebben over wie waar verblijft en uitzenders aan hun mogelijke inspanningsverplichtingen kunnen voldoen.
Hoewel het ministerie aangeeft andere maatregelen voor te bereiden om de registratie van arbeidsmigranten te verbeteren, blijft het debat over de verantwoordelijkheden van uitzendbureaus in deze kwestie voortduren. Dit onderstreept de noodzaak van een effectief en transparant systeem om de belangen van arbeidsmigranten te beschermen en misstanden te voorkomen.
We vertellen je graag meer. Laat je e-mail adres achter en wij nemen zo spoedig mogelijk contact met je op.